Het citaat van Naguib Mahfouz benadrukt de vluchtige aard van het leven en moedigt mensen aan om te genieten van hun ervaringen. Het suggereert dat elk moment zijn eigen betekenis heeft en dat men zou moeten waarderen wat ze hebben voordat het wegglijdt. Het idee is om volledig in het heden te leven, omdat het huidige moment de laatste kans kan zijn om ervan te genieten. Dit weerspiegelt een bewustzijn van de vergankelijkheid van het leven en het belang van dankbaarheid.

De wijsheid in deze verklaring benadrukt een gemeenschappelijk thema in het werk van Mahfouz: de waarde van tijd en de onvermijdelijkheid van verandering. Door te erkennen dat momenten van voorbijgaande aard zijn, worden lezers gevraagd zich te concentreren op hun relaties en de wereld om hen heen. Het dient als een herinnering om herinneringen te koesteren en het leven te omarmen, als het vertrek uit elke situatie, het nu vreugdevol of pijnlijk, is een integraal onderdeel van de menselijke ervaring.