De passage bespreekt het concept dat elke actie onderling verbonden is, wat suggereert dat er niets toevallig gebeurt. De metafoor van het scheiden van het ene leven van het andere wordt vergeleken met het proberen een briesje van de wind te scheiden, waarbij onze diepe verbindingen worden benadrukt. Eddie, die zich verantwoordelijk voelt voor een tragisch incident, uitdrukt schuldgevoelens en vraagt ​​de eerlijkheid van levens- en doodsevenementen. Hij gelooft dat het onrechtvaardig is dat iemand zou sterven vanwege zijn acties.

De blauwe man reageert door te stellen dat het leven wordt beheerst door principes die verder gaan dan eerlijkheid. Hij benadrukt dat als eerlijkheid het leidende principe was, geen deugdzame persoon vroegtijdige dood zou ervaren. Deze uitwisseling onderstreept het thema van onvermijdelijkheid in leven en dood en de complexe relaties tussen mensen, waardoor het idee wordt versterkt dat we allemaal een collectieve reis delen.