De baby ging wekenlang zonder naam. Moeder zei dat ze het eerst wilde bestuderen, de manier waarop ze het onderwerp van een schilderij zou doen. We hadden veel argumenten over wat de naam zou moeten zijn. Ik wilde haar Rosita noemen, naar het mooiste meisje in mijn klas, maar mama zei dat de naam te Mexicaans was. Ik dacht dat we niet moesten zijn, zei ik. Het was niet bevooroordeeld, zei mama. Het is een kwestie van nauwkeurigheid bij het labelen.
(The baby went without a name for weeks. Mom said she wanted to study it first, the way she would the subject of a painting. We had a lot of arguments over what the name should be. I wanted to call her Rosita, after the prettiest girl in my class, but Mom said the name was too Mexican.I thought we weren't supposed to be prejudiced, I said.It's not being prejudiced, Mom said. It's a matter of accuracy in labeling.)
De baby bleef enkele weken niet naderom, omdat de moeder de wens uitte om haar kind te observeren voordat hij een naam besliste, het vergelijken met het bestuderen van een onderwerp voor een schilderij. Dit proces leidde tot talloze meningsverschillen over hoe het kind zou moeten worden genoemd. De verteller stelde de naam Rosita voor, geïnspireerd door een klasgenoot, maar de moeder verwierp het en beweerde dat het te Mexicaans was.
Dit leidde tot een discussie over vooroordelen en naamgeving. De verteller twijfelde aan de houding van de moeder en geloofde dat ze geen vooroordelen zouden moeten herbergen. De moeder verduidelijkte haar punt en verklaarde dat haar bezorgdheid ging over precisie in naamgeving in plaats van vooroordelen, wat een spanning benadrukt tussen culturele identiteit en persoonlijke genegenheid in het naamgevingsproces.