Het citaat weerspiegelt het idee om de lasten van iemands verleden als onderdeel van het leven te accepteren. Het personage is zo bekend geworden met zijn oude duisternis dat het voelt als een metgezel, wat duidt op een gevoel van ontslag voor de worstelingen waarmee hij wordt geconfronteerd. In plaats van zich te verzetten of ertegen te vechten, herbergt hij deze duisternis, wat een niveau van begrip of acceptatie suggereert die met de tijd gepaard gaat.

Deze passage roept het idee op dat iedereen zijn eigen worstelingen draagt, net als het delen van ruimte met anderen in een drukke omgeving. Het benadrukt hoe mensen leren leven met hun uitdagingen en ruimte maken voor hen als onderdeel van de menselijke ervaring. Dit gevoel van coëxistentie met iemands moeilijkheden kan leiden tot diepere inzichten en verbindingen met anderen die soortgelijke ervaringen delen.