De Shaykh onderbrak hem en zei: niet zo snel. Ik ben het soort persoon dat alleen prijst om de weg te wissen om de waarheid te spreken, omwille van aanmoediging, zoon van Abd Al-Jawad
(The shaykh interrupted him, saying, Not so fast. I'm the sort of person who praises only to clear the way to speak the truth, for the sake of encouragement, son of Abd al-Jawad)
De passage heeft een gesprek waarbij een shaykh het belang van eerlijkheid ten opzichte van vleierij benadrukt. Hij kondigt aan dat zijn complimenten niet als louter lof zijn bedoeld, maar zijn bedoeld om de luisteraar voor te bereiden op een meer diepgaande waarheid. Dit weerspiegelt een filosofie waarbij echtheid voorrang heeft, pleiten voor openhartigheid in communicatie.
De verklaring van de Shaykh benadrukt zijn rol als mentor die prioriteit geeft aan de groei van de luisteraar. Door de waarheid voorzichtig te introduceren door aanmoediging, probeert hij een gunstige omgeving te creëren voor het delen van inzichten. Deze aanpak illustreert het samenspel tussen begeleiding en eerlijkheid, centrale thema's in het werk van Mahfouz, "Palace Walk".