Het hele punt over de kindertijd, "Domenica ging verder", is dat het ons een kort moment van onschuld en bescherming biedt tegen de druk van de wereld. Ouders die hun kinderen te hard duwen, dringt op dat kleine beetje ruimte.
(The whole point about childhood," Domenica went on, "is that it affords us a brief moment of innocence and protection from the pressures of the world. Parents who push their children too hard intrude on that little bit of space.)
Domenica reflecteert op de essentie van de kindertijd en benadrukt zijn rol als een vluchtige fase gekenmerkt door onschuld en een schild van maatschappelijke druk. Ze is van mening dat deze periode moet worden gekoesterd en beschermd, waardoor kinderen een zorgeloos bestaan kunnen genieten.
Waarschuwt ze echter tegen ouders die overmatige druk op hun kinderen uitoefenen, wat suggereert dat dergelijk gedrag inbreuk maakt op deze kostbare tijd. Door hun kinderen te hard te duwen, lopen deze ouders het risico het heiligdom te ondermijnen dat de jeugd vertegenwoordigt.