In "ansichtkaarten" van Annie Proulx, wordt de beelden van de ramen van een huis gloeiend 's nachts levendig afgebeeld met een vergelijking die hen vergelijkt met smeltende boter. Deze beschrijving creëert een warme en uitnodigende sfeer, in tegenstelling tot de omliggende duisternis. Het roept gevoelens van troost en bekendheid op, wat een toevluchtsoord suggereert of een huis dat opvalt in de somberheid van de nacht.

Het gebruik van een dergelijke opvallende vergelijking benadrukt de schoonheid in het alledaagse. Deze lijn bekleedt de essentie van thuis en portretteert het niet alleen als een fysieke ruimte, maar als een bron van warmte en veiligheid te midden van eenzaamheid. De glans van de ramen fungeert als een baken, trekt de aandacht en het opwekken van een gevoel van vrede in een potentieel eenzame omgeving.