In "The Summer Gasten" van Mary Alice Monroe onderzoekt het verhaal het idee dat de tijd een rustgevend effect kan hebben op intense emoties, met name woede. Terwijl het verhaal zich ontvouwt, navigeren personages door hun conflicten en het verstrijken van de tijd stelt hen in staat om hun gevoelens te verwerken, wat leidt tot groei en begrip. De onderliggende boodschap benadrukt dat de scherpte van woede na verloop van tijd kan afnemen, waardoor het in iets beter beheersbaar is.

Dit thema illustreert hoe de personages evolueren als ze hun verleden confronteren en hun verschillen verzoenen. Het concept suggereert dat hoewel woede in eerste instantie overweldigend lijkt, het in de loop van de tijd minder uitgesproken kan worden, de weg vrijmaken voor genezing en verbinding. Het schrijven van Monroe legt deze reis vast en laat zien dat het verstrijken van de tijd uiteindelijk kan leiden tot vrede en resolutie.