Waarom vroeg ik dan, is de wereld zo gebroken? Nou, je kunt er op deze manier naar kijken. Zou je willen dat de wereld er allemaal op lijkt? Nee. Het genie van het leven is de variëteit. Zelfs in ons eigen geloof hebben we vragen en antwoorden, interpretaties, debatten. In het christendom, in het katholicisme, in andere religies, hetzelfde, interpretaties. Dat is de schoonheid. Het is alsof je muzikant bent. Als u de notitie zou vinden en u die notitie altijd zou raken, zou u gek worden. Het is het mengen van de verschillende noten die de muziek maken. De muziek van wat? Van geloven in iets dat groter is dan jezelf.
(Then why, I asked, is the world so fractured? Well, you can look at it this way. Would you want the world to all look alike? No. The genius of life is its variety. Even in our own faith, we have questions and answers, interpretations, debates. In Christianity, in Catholicism, in other faiths, the same thing-debates, interpretations. That is the beauty. It's like being a musician. If you found the note, and you kept hitting that note all the time, you would go nuts. It's the blending of the different notes that makes the music. The music of what? Of believing in something bigger than yourself.)
De wereld presenteert een groot aantal perspectieven en overtuigingen, die bijdragen aan de complexiteit en rijkdom ervan. In plaats van te streven naar uniformiteit, moeten we de diversiteit waarderen die bestaat in verschillende culturen en religies. Deze variëteit is essentieel omdat het vragen, interpretaties en debatten binnen religieuze gemeenschappen bevordert, hetzij in het christendom of andere geloofsystemen.
Het omarmen van deze diversiteit lijkt op de kunst van muziek; Een enkele herhaalde notitie kan eentonig worden, terwijl de combinatie van verschillende noten harmonie creëert. Deze harmonieuze mix is essentieel voor de ervaring van het geloven in iets groters dan zichzelf, waardoor we eraan herinneren dat de schoonheid van het leven in zijn verschillen ligt.