Die afbeeldingen van die oude plaatsen, de plaatsen waar je vandaan komt, verdwijnen nooit helemaal. Ze blijven bij je, die geheugenresten; Die foto's ergens in je gedachten over hoe de dingen waren, van hoe de zon eruit zag toen hij door het raam van je jeugdkamer scheen en drijvende stippen van stof in zijn stralen betrapt; van hoe je op het plafond boven je slaapmat keek; van de gezichten van een tante of een grootouder of een vriend; Van alle dingen die ooit waren, op die plaats die toen de thuisbasis was, en misschien niet langer zijn.
(Those images of those old places, the places you come from, never completely disappear. They remain with you, those scraps of memory; those pictures somewhere in your mind of how things were, of what the sun looked like when it shone through the window of your childhood room and caught floating specks of dust in its rays; of how you looked up at the ceiling above your sleeping mat; of the faces of an aunt or a grandparent or a friend; of all the things that once were, in that place that was home to you then, and perhaps are no longer.)
De herinneringen en beelden van onze kinderhuizen blijven hangen in onze geest en vormen wie we zijn. Ze omvatten levendige herinneringen aan specifieke momenten, zoals het zachte licht dat door een raam filtert of de geruststellende bekendheid van het gezicht van een geliefde. Deze overblijfselen dienen als een link naar ons verleden, die de essentie inkapselen van wat die plaatsen voor ons betekenden, zelfs als ze niet meer op dezelfde manier...