De auteur drukt een gevoel van afkeer uit naar de oppervlakkigheid van vaak geziene Hollywood -sterren, zowel mannelijk als vrouwelijk. Ondanks hun conventionele aantrekkelijkheid missen ze diepte en intellect, waardoor ze lelijk lijken voor de verteller. Deze leegte onderstreept een bredere kritiek op maatschappelijke waarden die prioriteit geven aan het uiterlijk boven inhoud.

Bovendien vindt de verteller teleurstelling in het idee dat regelmaat kan bestaan ​​zonder een diepere betekenis of intrinsieke schoonheid. In plaats daarvan suggereren ze dat de chaotische en imperfecte aspecten van de mensheid aantrekkelijker zijn dan de gepolijste maar ondiepe persona's van de sterren, wat een voorkeur voor authenticiteit benadrukt boven louter visuele conformiteit.