Probeer je een leven voor te stellen zonder tijdwaarneming. Je kunt waarschijnlijk niet. Je kent de maand, het jaar, de dag van de week. Er is een klok op je muur of het dashboard van je auto. Je hebt een schema, een kalender, een tijd voor het diner of een film. Maar overal om je heen wordt tijdwaarneming genegeerd. Vogels zijn niet laat. Een hond controleert zijn horloge niet. Herten maken zich niet zorgen voor het passeren van verjaardagen. een alleen meet tijd. Alleen man belt het uur. En daarom lijdt de mens alleen een verlammende angst dat geen enkel ander wezen blijft bestaan. Een angst voor het oproeien van de tijd. - Mitch Albom, de Time Keeper
(Try to imagine a life without timekeeping. You probably can't. You know the month, the year, the day of the week. There is a clock on your wall or the dashboard of your car. You have a schedule, a calendar, a time for dinner or a movie. Yet all around you, timekeeping is ignored. Birds are not late. A dog does not check its watch. Deer do not fret over passing birthdays. an alone measures time. Man alone chimes the hour. And, because of this, man alone suffers a paralyzing fear that no other creature endures. A fear of time running out. ― Mitch Albom, The Time Keeper)
Mitch Albom reflecteert op het concept van tijdwaarneming en zijn overweldigende aanwezigheid in het menselijk leven. In tegenstelling tot dieren, die instinctief leven en zonder zorgen voor tijd, zijn mensen gebonden aan schema's en kalenders. We controleren voortdurend klokken en plannen onze dagen, het vaststellen van een structuur rond de tijdstroom, wat ons leven en prioriteiten aanzienlijk beïnvloedt.
Deze fixatie op tijd creëert een unieke angst die mensen ervaren - de angst voor de tijd die oploopt. Terwijl andere wezens het leven ervaren zonder het gewicht van tijdbewustzijn, worstelen mensen alleen met de beperkingen en druk die door de tijd wordt opgelegd. Deze existentiële zorgen onderscheidt ons, met een fundamenteel aspect van de menselijke conditie, omdat we constant in het nastreven van momenten zijn, vaak de urgentie van de vluchtige aard van het leven voelen.