In tegenstelling tot het schrijven van proza, moedigt het vreemde proces van schrijven met foto's associaties en herinneringen aan om zich letterlijk voor je ogen te verzamelen; Mensen, plaatsen en gebeurtenissen verschijnen uit het niets. Deuren gaan open in kamers die onthouden vanuit de kindertijd, gezichten vormen zich in dode familieleden en verre liefdes verschijnen bijna magisch, op de pagina- allemaal bedrieglijk beheersbaar, visceraal, de combinaties soms zelfs onthullend.
(Unlike prose writing, the strange process of writing with pictures encourages associations and recollections to accumulate literally in front of your eyes; people, places, and events appear out of nowhere. Doors open into rooms remembered from childhood, faces form into dead relatives, and distant loves appear, almost magically, on the page- all deceptively manageable, visceral, the combinations sometimes even revelatory.)
In het perspectief van Chris Ware biedt het schrijven van afbeeldingen een unieke ervaring die verschilt van traditioneel proza. Het stelt herinneringen en associaties in staat om levendig te materialiseren, waardoor een vorm van verhalen mogelijk is die meeslepend en bijna betoverend aanvoelt. Via visuele elementen worden lezers uitgenodigd om momenten uit hun verleden opnieuw te bezoeken, omdat bekende gezichten, plaatsen en emoties organisch voor hen ontstaan.
Dit proces creëert een verhaal waarbij herinneringen moeiteloos met elkaar verweven zijn, wat soms verrassende inzichten oplevert. Ware suggereert dat, hoewel deze visuele verhalen kunnen lijken, beheersbaar en duidelijk, ze gebruik maken van diepe, viscerale gevoelens, waardoor de handeling zowel magisch als transformerend wordt herinnerd. Dit illustreert de kracht van beeldtaal bij het oproepen van complexe emotionele ervaringen bijna moeiteloos.