In "The Time Keeper" van Mitch Albom reflecteert de auteur over het unieke karakter van menselijke stemmen en vergelijkt ze met vingerafdrukken. Deze analogie benadrukt hoe de stem van elk individu verschillende kenmerken draagt die hun identiteit bepalen. Naarmate mensen ouder worden, kunnen hun stemmen diepere tonen ontwikkelen, maar ze blijven intrinsiek uniek, resoneren met persoonlijke ervaringen en emoties.
Dus, voor iemand die eeuwig luistert, vertegenwoordigt elke stem een enkele reis, die de essentie weerspiegelt van wie een persoon is. Het citaat benadrukt het belang van deze auditieve handtekeningen bij het verbinden van individuen door tijd en geheugen.