Was een vrouwelijke Palestijnse zelfmoordterrorist die een geweer in de ene hand vasthield en haar kleine zoon in de andere. Dit leek erop dat dit de enige visie van de staat op gendergelijkheid was. Ahmadinejad stelde afzonderlijke liften in voor mannen en vrouwen in overheidsgebouwen, en hij ontsloeg stukjes gemeentelijke arbeiders die niet religieus of toegewijd genoeg waren aan zijn ideologie. Teheran
(was a female Palestinian suicide bomber clutching a rifle in one hand and her little son in the other. This, it seemed, was the state's only vision of gender equality. Ahmadinejad instituted separate elevators for men and women in government buildings, and he fired swaths of municipal workers who were not religious or devoted enough to his ideology. Tehran)
De weergave van een vrouwelijke Palestijnse zelfmoordterrorist, die een geweer in de ene hand houdt en haar kind in de andere, is een voorbeeld van een verontrustende interpretatie van gendergelijkheid. Dit beeld weerspiegelt een harde realiteit waar de rol van vrouwen vaak wordt gevormd door geweld en conflicten, in plaats van empowerment en vrijheid. Dergelijke representaties kunnen het verhaal rond de rechten van vrouwen vervormen in regio's die worden getroffen door oorlog en onrust.
Onder de regering van Ahmadinejad was Iran getuige van een regressie in gendergelijkheid en mensenrechten. Zijn administratie implementeerde gescheiden faciliteiten voor mannen en vrouwen, waarbij een conservatieve ideologie werd versterkt. Bovendien ontsloeg hij talloze gemeentelijke werknemers die als onvoldoende religieus of loyaal aan zijn regime werden beschouwd, waaruit bleek hoe ideologie prioriteit kreeg op individuele rechten en vrijheden. Het boek van Shirin Ebadi, "totdat we vrij zijn: mijn gevecht voor de mensenrechten in Iran", onderstreept deze uitdagingen en advocaten voor echte mensenrechten en gelijkheid in Iran.