In "Treinen en geliefden", reflecteert Alexander McCall Smith op de impact van de mensheid op de planeet, wat suggereert dat hoewel onze wijzigingen in het milieu misschien niet eeuwig duren, hun sporen kunnen verdragen. De heuvels die in het citaat worden genoemd, symboliseren het blijvende bewijs van onze acties, met nadruk op een contrast tussen de vergankelijkheid van verandering en de duurzaamheid van zijn cijfers.

Deze observatie nodigt lezers uit om de gevolgen van hun inspanningen te overwegen, zowel op aarde als op toekomstige generaties. Het dient als een herinnering dat onze invloed, zelfs als deze vluchtig is, een belangrijke en blijvende indruk op de wereld om ons heen kan achterlaten.