We realiseren ons niet dat het geluid dat de wereld maakt-natuurlijk, het komt tot stilstand. Als het begint, klinkt het als een orkest. Breaking Waves. Slopende wind. Vallende regen. Squawking Birds. Overal in het universum zong de tijd en zong de natuur.
(We do not realize the sound the world makes-unless of course, it comes to a stop. Then, when it starts, it sounds like an orchestra.Breaking waves. Whipping wind. Falling rain. Squawking birds. All throughout the universe, time resumed and nature sang.)
Het citaat benadrukt ons vaak over het hoofd gezien bewustzijn van het soundscape dat ons omringt. In ons dagelijkse leven past het constante geluid van de natuur en de wereld in de achtergrond en wordt het bijna onmerkbaar. Het is pas wanneer Silence ons omhult dat we de symfonische kwaliteit van leven echt kunnen waarderen als deze zich om ons heen ontvouwt. Elk element van de natuur draagt zijn stem bij en creëert een harmonieuze ervaring die we de neiging hebben om te negeren terwijl we bezig zijn met onze routines.
Mitch Albom legt een diepgaand moment vast wanneer de tijd pauzeert en vervolgens wordt hervat, waardoor de schoonheid wordt onthuld in de geluiden die we meestal als vanzelfsprekend beschouwen. De beelden roept een rijk tapijt van natuurlijke geluiden op, van golven tot vogels, die illustreren hoe de wereld levendig weer tot leven komt. Dit dient als een herinnering om onze zintuigen af te stemmen en het eenvoudige maar toch majestueuze orkest van geluiden te waarderen die gepaard gaan met ons bestaan, waardoor onze verbinding met de natuur en het verstrijken van de tijd wordt verbeterd.