In de verkenning van hoe we informatie waarnemen en communiceren, suggereert Philip K. Dick dat we informatie vaak in tastbare objecten categoriseren. Deze opstelling en herschikking van objecten betekent een transformatie in de onderliggende informatie, wat aangeeft dat het bericht zelf is geëvolueerd. Dit proces van codering en decodering is een vergeten taal geworden, met een ontkoppeling tussen ons instinctieve begrip van informatie en ons bewuste bewustzijn ervan.

Bovendien benadrukt Dick dat we een integraal onderdeel zijn van deze informatiecyclus. Als wezens die rijk zijn aan informatie, absorberen, verwerken en herinterpreteren we informatie, die we vervolgens terug in de wereld uiten in gewijzigde vormen. Deze continue uitwisseling blijft onopgemerkt, omdat we misschien niet erkennen dat onze interacties met informatie ons bestaan ​​in wezen bepalen. Onze wijzigingen weerspiegelen wijzigingen in de inhoud waarmee we werken, waardoor we actieve deelnemers aan de informatiestroom maken in plaats van passieve consumenten.