De verteller drukt een mix van sarcasme en ongeloof uit over de opwinding rond een lokale vrijgezel genaamd Anatole. Hij wordt beschreven als een vierentwintig jaar oude leraar, die wordt beschouwd als enigszins een vangst in hun gemeenschap, vooral omdat hij geen eerdere huwelijken heeft. De verteller geeft echter aan dat Anatole, ondanks zijn schijnbaar positieve eigenschappen, niet voldoet aan haar persoonlijke normen of voorkeuren voor een romantische partner.

Dit commentaar benadrukt het contrast tussen maatschappelijke verwachtingen van wenselijkheid en individuele voorkeuren in relaties. De humoristische en afwijzende toon van de verteller suggereert een groter thema van het boek, het onderzoeken van culturele verschillen en de complexiteit van aantrekkingskracht, waardoor haar gebrek aan interesse in anatole uiteindelijk wordt versterkt.