Nou, dat was het leven. Blijheid en pijn...hoop en angst...en verandering. Verander altijd! Je kon er niets aan doen. Je moest het oude loslaten en het nieuwe in je hart nemen... leren ervan te houden en het dan op zijn beurt loslaten. De lente, hoe mooi die ook was, moet plaatsmaken voor de zomer en de zomer verliest zich in de herfst. De geboorte...de bruiloft...de dood...
(Well, that was life. Gladness and pain...hope and fear...and change. Always change! You could not help it. You had to let the old go and take the new to your heart...learn to love it and then let it go in turn. Spring, lovely as it was, must yield to summer and summer lose itself in autumn. The birth...the bridal...the death...)
Het fragment reflecteert op de dualiteiten van het leven en benadrukt hoe vreugde en verdriet naast elkaar bestaan. Het benadrukt dat het leven een constante cyclus is van het ervaren van hoop en angst, en de onvermijdelijkheid van verandering. Je moet leren nieuwe ervaringen te omarmen en tegelijkertijd het verleden los te laten, in het besef dat groei deze transitie vaak vereist.
De metafoor van de seizoenen illustreert deze cyclus prachtig; De lente maakt plaats voor de zomer, die overgaat in de herfst en symbool staat voor de mijlpalen in het leven, van geboorte tot dood. Elke fase is essentieel, en de acceptatie van verandering bevordert de persoonlijke ontwikkeling en veerkracht.
