Wat Lucas in plaats daarvan zou voelen, zou een moordzuchtige woede zijn, een ijsberg van haat. Hij zou iedereen vermoorden die Weather, Sam of Letty pijn deed. Hij zou er kil over zijn, hij zou het plannen, maar de woede zou nooit verdwijnen, en vroeg of laat zou hij ze vinden en vermoorden.
(What Lucas would feel, instead, would be a murderous anger, an iceberg of hate. He would kill anyone who hurt Weather, Sam, or Letty. He'd be cold about it, he'd plan it, but the anger would never go away, and sooner or later, he would find them and kill them.)
In "Invisible Prey" van John Sandford wordt Lucas afgeschilderd als een personage dat wordt gedreven door een diepe woede die onder de oppervlakte sluimert. Deze woede is niet slechts een vluchtige emotie; het verandert in een diepgewortelde haat, vooral jegens degenen die zijn dierbaren bedreigen, namelijk Weather, Sam en Letty.
Zijn wraakgedachten zijn huiveringwekkend en berekend. Lucas stelt zich voor dat hij op koude wijze de dood plant van iedereen die een bedreiging vormt, wat suggereert dat deze woede, hoewel intens, ook methodisch gericht is. Zijn besluit om degenen die zijn naaste omgeving schade toebrengen te elimineren, duidt niet alleen op een reactie op pijn, maar op een meedogenloze zoektocht naar gerechtigheid die zijn moorddadige bedoelingen voedt.