Met een filosofische bloei gooit Cato zichzelf op zijn zwaard; Ik ga stilletjes naar het schip. Hier is niets verrassend in.
(With a philosophical flourish Cato throws himself upon his sword; I quietly take to the ship. There is nothing surprising in this.)
In de passage van Moby Dick contrasteert Melville twee verschillende reacties op tegenspoed. Cato's dramatische zelfmoord is een nobele en filosofische ontslag om het lot te ontnemen, met een geromantiseerd beeld van eer en moed. Dit grote gebaar benadrukt de extreme lengte die sommige individuen zullen gaan om hun principes te behouden of onvermijdelijke nederlaag te ondervinden.
Aan de andere kant suggereert de keuze van de verteller om te ontsnappen door naar het schip te gaan een meer pragmatische en ingetogen benadering van uitdagingen. In plaats van het frontale gevaar met Valor te ondervinden, impliceert deze beslissing een focus op overleven en aanpassingsvermogen, wat de nadruk legt op de praktijk over heldendom. In wezen reflecteert Melville op de gevarieerde manieren waarop mensen hun omstandigheden confronteren en de complexiteit van menselijke reacties op ontberingen onthullen.
