Je hebt het niet begrepen. Offer is een onderdeel van het leven. Het hoort te zijn. Het is niet iets om spijt te krijgen. Het is iets om naar te streven. Kleine offers. Grote offers. Een moeder werkt zodat haar zoon naar school kan. Een dochter verhuist naar huis om voor haar zieke vader te zorgen. Dat is het ding. Soms wanneer je iets kostbaars opoffert, verlies je het niet echt. Je geeft het gewoon door aan iemand anders.
(You didn't get it. Sacrifice is a part of life. It's supposed to be. It's not something to regret. It's something to aspire to. Little sacrifices. Big sacrifices. A mother works so her son can go to school. A daughter moves home to take care of her sick father. That's the thing. Sometimes when you sacrifice something precious, you're not really losing it. You're just passing it on to someone else.)
De essentie van opoffering in het leven wordt benadrukt in het citaat van Mitch Albom's "The Five People You Meets In Heaven." Offer is niet alleen een daad van het opgeven van iets; Het is een belangrijk, opzettelijk onderdeel van het leven dat betekenis en doel brengt. Of kleine of grote offers onze waarden en prioriteiten weerspiegelen, met onze liefde en toewijding aan anderen. Wanneer een moeder bijvoorbeeld hard werkt om haar kind een opleiding te geven, belichaamt ze dit opofferingsprincipe.
Bovendien illustreert het citaat dat opoffering kan leiden tot een diepere band met degenen waar we om geven. Een dochter die ervoor kiest om voor haar zieke vader te zorgen, verliest haar eigen leven niet; Ze verbetert het leven van een ander en vindt vervulling in haar beslissing. Uiteindelijk is het overgebrachte idee dat opoffering zowel de gever als de ontvanger verrijkt, wat in eerste instantie een verlies lijkt in een kans voor liefde en ondersteuning, een cyclus van geven in stand te houden.