In het verhaal "Late Call" van Emma Hart reflecteert de hoofdrolspeler op een eerdere relatie vol intense emoties en diepe verbinding. Ze herinneringen op aan een tijd dat liefde alomvattend was en de toewijding van hun partner vergeleken met een basisbehoefte zoals lucht. Dit krachtige sentiment onthult de aard van hun band, gekenmerkt door obsessie en passie die hun tijd samen definieerde.

De hoofdrolspeler daagt het huidige ongeloof van zijn partner in liefde uit en herinnert hen aan de diepgaande gevoelens die ze ooit deelden. Ze benadrukken dat liefde voor een korte maar impactvolle periode niet aanwezig was en essentieel in hun leven. Deze herinnering benadrukt het contrast tussen eerdere emoties en het huidige scepsis, wat de blijvende betekenis van hun gedeelde ervaringen onderstreept.