Je zou je kunnen voorstellen dat de magie op het vliegveld stopte en in grote mate dat deed. Toen we terugkwamen in Londen, waren de hemel bewolkt en zwaar. De buschauffeur van de luchthaven was smerig en onverzorgd; De straten leken vervallen en vies, de mensen met een zure gezicht. Maar dat, vermoed ik, is hoe thuiskomen voor iedereen is; Parijzenaars voelden zich waarschijnlijk hetzelfde toen ze ergens anders vandaan kwamen.

(You might imagine that the magic stopped at the airport, and to a great extent it did. When we arrived back in London, the skies were overcast and heavy. The bus driver from the airport was morose and unkempt; the streets seemed run-down and dirty, the people sour-faced. But that, I suspect, is how coming home is for everyone; Parisians probably felt the same when they returned from somewhere else.)

door Alexander McCall Smith
(0 Recensies)

Na zijn terugkeer naar Londen leek de betoverende ervaring te vervagen. Het sombere weer en het verwarde uiterlijk van de buschauffeur hebben bijgedragen aan een gevoel van teleurstelling. De omgeving voelde zich verwaarloosd, met de straten vies en de uitingen van de mensen die ongeluk weerspiegelen. Dit grimmige contrast benadrukte het verschil tussen de levendige sfeer van Parijs en de somberheid van huis.

Dit bitterzoete gevoel van terugkeer naar huis is waarschijnlijk universeel. Net zoals reizigers uit Parijs een soortgelijke teleurstelling kunnen ervaren, benadrukt het verhaal hoe elke bestemming zijn eigen allure draagt, waardoor de terugreis minder magisch aanvoelt. Deze cyclus van reizen en terugkeren naar de realiteit is voor velen een gemeenschappelijk thema.

Stats

Categorieën
Votes
0
Page views
126
Update
januari 23, 2025

Rate the Quote

Commentaar en beoordeling toevoegen

Gebruikersrecensies

Gebaseerd op 0 recensies
5 ster
0
4 ster
0
3 ster
0
2 ster
0
1 ster
0
Commentaar en beoordeling toevoegen
We zullen uw e-mailadres nooit met iemand anders delen.
Meer bekijken »

Other quotes in book quote

Meer bekijken »

Popular quotes

Taffy. Hij denkt aan Taffy. Hij denkt dat het nu zijn tanden eruit zou halen, maar hij zou het hoe dan ook eten, als het betekende dat het met haar zou eten.
door Mitch Albom
Kleine steden zijn als metronomen; Met de minste film verandert de beat.
door Mitch Albom
Kijk, als je zegt dat de wetenschap uiteindelijk zal bewijzen dat er geen God bestaat, moet ik daarover van mening verschillen. Hoe klein ze het ook terugbrengen, tot een kikkervisje, tot een atoom, er is altijd wel iets dat ze niet kunnen verklaren, iets waardoor het uiteindelijk allemaal is ontstaan. En hoe ver ze ook proberen de andere kant op te gaan – om het leven te verlengen, met de genen te spelen, dit te klonen, dat te klonen, honderdvijftig te worden – op een gegeven moment is het leven voorbij. En wat gebeurt er dan? Wanneer het leven ten einde komt? Ik haalde mijn schouders op. Zie je? Hij leunde achterover. Hij glimlachte. Als je aan het einde komt, begint God daar.
door Mitch Albom
Je zegt dat je had moeten overleden in plaats van mij. Maar tijdens mijn tijd op aarde stierven mensen ook in plaats van mij. Het gebeurt elke dag. Wanneer de bliksem een ​​minuut nadat je weg bent, of een vliegtuig crasht waar je misschien op bent geweest. Wanneer uw collega ziek wordt en u niet doet. We denken dat zulke dingen willekeurig zijn. Maar er is een evenwicht aan alles. De ene verwelkt, de andere groeit. Geboorte en dood maken deel uit van een geheel.
door Mitch Albom
We krijgen zoveel levens tussen geboorte en dood. Een leven om een ​​kind te zijn. Een leven om volwassen te worden. Een leven om te dwalen, te vestigen, verliefd te worden, ouder te worden, onze belofte te testen, onze sterfelijkheid te realiseren-en in sommige gelukkige gevallen om iets te doen na die realisatie.
door Mitch Albom
Ik heb de neiging zenuwachtig te worden bij het zien van dreigende problemen. Naarmate het gevaar dichterbij komt, word ik minder nerveus. Als het gevaar nabij is, zwel ik van felheid. Terwijl ik met mijn aanvaller worstel, ben ik zonder angst en vecht ik tot de finish zonder dat ik aan blessures denk.
door Jean Sasson
De non zei: Ik kan de taal vergeven. Ik weet niet zeker of ik het kan vergeven dat je een obsceen gebaar naar je moeder maakt. Je moet haar kennen, zei Holland. Als je haar kende, zou je haar ook de vinger geven.
door John Sandford
Er is gelogen', zegt mama, terwijl ze de envelop uit haar handtas haalt waarop ze de aanwijzingen heeft geschreven, 'wat niet klopt, en er is sprake van het creëren van de juiste indruk, wat nodig is.
door David Mitchell
Maar een inktpenseel, denkt ze, is een loper voor de geest van een gevangene.
door David Mitchell
Onbeperkte macht in de handen van beperkte mensen leidt altijd tot wreedheid.
door David Mitchell