Jij lelijke vogels met rattengezicht. Noem je jezelf een vogel? Noem je jezelf een uil? Je bent geen fatsoenlijke soort kip! Ze noemen je Jatt? Ze noemen je Jutt? Ik ga je in een sleur gooien! Dan ga ik je in de darm slaan! Dan ga je op je kont eindigen! Denk dat jullie allemaal spiegelaar zijn! Ik heb betere hagedissen gezien. One-two-Three-vier, je gaat naar beneden, zal niet om meer vragen. Vijf zes-zeven-acht, je bent niet beter dan visaas ... negen-tien-elf-eleven-twelve, ik ga je rechtstreeks naar de hel sturen. -Schemering
(You ugly rat-faced birds. You call yourself a bird? You call yourself an owl? You ain't no decent kind of fowl! They call you Jatt? They call you Jutt? I'm gonna toss you in a rut! Then I'm gonna punch you in the gut! Then your gonna wind up on your butt! Think you're all gizzard! I seen better lizards. One-Two-Three-Four, You're goin' down, won't ask for more. Five-Six-Seven-Eight, You ain't better than fish bait...Nine-Ten-Eleven-Twelve, I'm gonna send you straight to hell. -Twilight)
In dit fragment uit "The Capture" van Kathryn Lasky drukt de verteller minachting uit voor een groep uilen, met behulp van levendige beelden en speelse beledigingen. De uilen zijn humoristisch kleineren, beschreven als onaantrekkelijk en inferieur, wat een confronterende toon zet. De taal is kleurrijk en overdreven en benadrukt de minachting van de spreker.
De spreker belooft actie te ondernemen tegen deze zelfbenoemde vogels en hun bedoelingen te verklaren door een reeks bedreigende rijmpjes. De ritmische structuur draagt bij aan de intensiteit van de boodschap, omdat de spreker hun plannen vaststelt om de uilen te vernederen en te verslaan, waardoor hun dominantie verder wordt vastgesteld in deze grillige maar strijdlange scène.
