David Oman McKay był wybitnym przywódcą Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (Kościół LDS) i był jego dziewiątym prezydentem od 1951 r. aż do swojej śmierci w 1970 r. Okres jego przywództwa charakteryzował się znacznym rozwojem Kościoła, zarówno pod względem liczby członków, jak i jego obecności na całym świecie. McKay podkreślił edukację, samodzielność i znaczenie wartości rodzinnych, opowiadając się za szerszym dotarciem do świata. McKay był znany ze swoich postępowych poglądów na kwestie społeczne i zaangażowania w edukację religijną. Pod jego przewodnictwem Kościół rozszerzył swoje programy edukacyjne, obejmujące tworzenie instytutów religijnych i rozwój uniwersytetów przykościelnych. Odegrał kluczową rolę w promowaniu wizerunku Kościoła i budowaniu relacji z innymi wyznaniami, krzewiąc ducha współpracy i zrozumienia. Jego nauki skupiały się na zasadach miłości, służby i znaczeniu integralności osobistej. McKay zachęcał członków, aby aktywnie żyli swoją wiarą i dawali przykład w swoich społecznościach. Ogólnie rzecz biorąc, jego prezydenturę pamięta się za położenie podwalin pod współczesną globalną misję Kościoła i wzmocnienie znaczenia prowadzenia życia wiernego i zorientowanego na służbę. David Oman McKay był przywódcą Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, pełniąc funkcję jego dziewiątego prezydenta od 1951 do 1970. Jego czas urzędowania charakteryzował się znacznym rozwojem i zasięgiem Kościoła. Propagował edukację i wartości społeczne, podkreślając znaczenie pracy w rodzinie i społeczeństwie. Pod jego kierownictwem Kościół rozwinął swoje inicjatywy edukacyjne, znacząco zwiększając swoją obecność na świecie. Nauki McKaya skupiały się na miłości, uczciwości i aktywnej wierze, zachęcając członków kościoła do pozytywnego wnoszenia wkładu w społeczeństwo. Jego dziedzictwo nadal wpływa na misję i wartości Kościoła dzisiaj.