Jacob Grimm i Wilhelm Grimm, znani jako bracia Grimm, byli niemieckich uczonych, językoznawców i folklorystów, którzy zyskali sławę za zbiór bajków i wkład w studiowanie języka niemieckiego. Urodzony na przełomie XVIII i XIX wieku, początkowo kontynuowali karierę w środowisku akademickim. Ich zainteresowanie folklorem doprowadziło między innymi do kompilacji opowieści, które są teraz ponadczasowe klasyki, w tym „Kopciuszek”, „Hansel i Gretel” i „Królewna Śnieżka”. Bracia Grimm starali się zachować tradycje ustne i dziedzictwo kulturowe w czasach wielkich zmian w Europie. Dokładnie podróżowali, zbierając opowieści z różnych źródeł, w tym społeczności wiejskich i gawędziarzy. Ich praca nie tylko bawiła się, ale także odzwierciedlała przekonania, zwyczaje i wartości ludzi, czyniąc ich kluczowymi postaciami w romantycznym ruchu czasu. Oprócz kolekcji bajkowych, Grimms wnieśli znaczący wkład w filologię, studium języka w tekstach historycznych. Opublikowali słowniki i odegrali kluczową rolę w rozwoju językoznawstwa niemieckiego, co dodatkowo umocniło ich wpływ zarówno na literaturę, jak i badania językowe. Dziś ich dziedzictwo żyje dzięki ich zaczarowanym historiom i ich wpływowi na dziedzinę językoznawstwa. Jacob Grimm (ur. 4 stycznia 1785 r. - zmarł 20 września 1863 r.) Był znanym niemieckim filologiem, lingwistem i folklorystą. Najbardziej znany jest ze swojej pracy nad „prawem Grimm”, co wyjaśnia systematyczną zmianę fonetyczną w językach germańskich. Wilhelm Grimm (ur. 24 lutego 1786 r. - zmarł 16 grudnia 1859 r.) Był młodszym bratem, również znaczącą postacią kulturową. Wraz z Jacobem współautor renomowanych kolekcji bajków, które nadal wpływają na literaturę i kulturę popularną na całym świecie.