Ludwig Wittgenstein był wybitnym filozofem znanym ze swojej wpływowej pracy w filozofii języka, matematyki i umysłu. Najlepiej jest uznać za dwa główne teksty, „Tractatus logico-philosophicus” i „badania filozoficzne”. W „Tractatus” Wittgenstein zaproponował, że struktura języka odzwierciedla logiczną strukturę rzeczywistości, prowadząc do jego słynnego wniosku, że nie można go mówić, trzeba milczeć. Ta praca znacząco ukształtowała filozofię analityczną i doprowadziła do opracowania logicznego pozytywizmu. Natomiast „dochodzenia filozoficzne” oznaczały zmianę myśli Wittgensteina, podkreślając zwykły język i codzienne użytkowanie, a nie abstrakcyjną logikę. Skoncentrował się na tym, jak znaczenie pochodzi z praktycznych zastosowań języka w różnych formach życia. Wittgenstein argumentował, że język jest serią powiązanych z powiązaniami praktyk, kwestionując wcześniejsze poglądy na temat znaczenia i podkreślające znaczenie kontekstu w zrozumieniu języka. Pomysły Wittgensteina nadal rezonują we współczesnej filozofii, psychologii i naukach poznawczych. Jego dziedzictwo polega na jego innowacyjnym podejściu do problemów filozoficznych, kwestionując założenia leżące u podstaw języka i znaczenia. Pozostaje kluczową postacią w dyskusjach na temat filozofii języka, pokazując złożoność komunikacji i zrozumienia w życiu ludzkim. Ludwig Wittgenstein był znaczącym filozofem XX wieku, którego praca koncentrowała się przede wszystkim na skomplikowanym związku języka z rzeczywistością i myślą. Jego wkład w prace takie jak „Tractatus” i „Badania filozoficzne” głęboko wpłynęły na różne ruchy filozoficzne i debaty. Wgląd Wittgensteina na zwykły język i jego kontekstowe użycie nadal inspirują współczesne badanie filozoficzne i dyskurs.