Zelda Fitzgerald, emblematyczna postać epoki jazzowej, była utalentowanym pisarzem, malarzem i żoną słynnego autora F. Scotta Fitzgeralda. Urodzony 24 lipca 1900 r. W Montgomery w Alabamie Zelda poznała Scotta, gdy stacjonował w Alabamie podczas I wojny światowej. Ich namiętne małżeństwo stało się istotnym aspektem zarówno ich życia, jak i prac, często spotykając ich twórcze wyrażenia. Oprócz tego, że jest muzą dla swojego męża, Zelda realizowała własne namiętności artystyczne. Opublikowała opowiadania i eseje, badała swoją miłość do tańca i próbowała różnych form sztuki. Jej życie było przerywane publicznymi intrygami i osobistymi zmaganiami, szczególnie ze zdrowiem psychicznym, które wpłynęły na jej twórczą produkcję. Dziedzictwo Zeldy wykracza poza jej związek ze Scottem; Wykonała własną tożsamość w społecznościach literackich i artystycznych. Jej powieść „Save Me the Waltz” odzwierciedla jej doświadczenia i perspektywy, ujawniając złożoność jej życia i oczekiwania społeczne na kobiety z jej epoki. Zelda Fitzgerald urodziła się 24 lipca 1900 r. W Montgomery w Alabamie i stała się wybitną postacią epoki jazzowej. Jako żona uznanego autora F. Scotta Fitzgeralda, odegrała znaczącą rolę w kształtowaniu swoich dzieł literackich, jednocześnie realizując własne twórcze wysiłki. Przez całe życie Zelda zaprezentowała swój talent w piśmie, malowaniu i tańcu, stając się wieloaspektowym artystą. Jej zmagania ze zdrowiem psychicznym i presją sławy często wpłynęły na jej sztukę, pozwalając jej wyrazić wyzwania, przed którymi stanęła jako kobieta na początku XX wieku. Powieść Zeldy „Save Me the Waltz” jest świadectwem jej talentu literackiego i oferuje wgląd w jej skomplikowane istnienie. Pozostaje znaczącą postacią w literaturze amerykańskiej, znanej ze swojej indywidualności i wkładu w krajobraz kulturowy swoich czasów.