Wreszcie powiedziałem Haragherowi: deszcz jest zimny. Zaśmiał się, a potem powiedział: Jak deszcz może być zimny?! Jesteś zimno i nieszczęśliwy! Jeśli chodzi o deszcz, nie jest ani zimny, ani nieszczęśliwy.
(Finally, I said to Haragher: the rain is cold. He laughed and then said: How can the rain be cold?! You are the cold and you are miserable! As for the rain, it is neither cold nor miserable.)
W „Eaters of the Dead” Michaela Crichtona rozmowa między narratorem a Haragher, gdzie narrator wyraża dyskomfort w zimnym deszczu. Haragher reaguje śmiechem, kwestionując perspektywę narratora, argumentując, że sam deszcz nie jest zimny ani nieszczęśliwy; Raczej odzwierciedla to własne uczucia narratora o chłodzie i nędzy.
Ta wymiana podkreśla temat subiektywnego doświadczenia w porównaniu z obiektywną rzeczywistością. Punkt Haraghera sugeruje, że stan emocjonalny może znacznie pokolorować ich postrzeganie świata, podkreślając, w jaki sposób osobiste uczucia mogą zniekształcać interpretację warunków zewnętrznych, takich jak pogoda.