Zwierzęta umierają, przyjaciele umierają, a ja umrę, ale jedna rzecz nigdy nie umiera, i taka jest reputacja, którą pozostawiamy po naszej śmierci.
(Animals die, friends die, and I shall die, but one thing never dies, and that is the reputation we leave behind at our death.)
Cytat z „Eaters of the Dead” Michaela Crichtona podkreśla nieuniknioną naturę śmiertelności, podkreślając, że śmierć jest uniwersalnym doświadczeniem dzielonym przez wszystkie żywe istoty. Zarówno zwierzęta, jak i przyjaciele znikną, podobnie jak każda osoba. Służy to jako przypomnienie, że życie jest skończone i że wszyscy ostatecznie staną przed własnym celem. Jednak pomimo tej przemijającej posiadamy moc kształtowania tego, jak nas zapamiętamy po odejściu.
Crichton wskazuje, że chociaż śmierć jest pewna, dziedzictwo, które zostawiamy, trwa. Nasza reputacja, utworzona przez nasze działania, relacje i wkład, przeżywa nas. Sugeruje to, że naprawdę ważne jest, w jaki sposób wpływamy na ludzi wokół nas i wspomnienia, które tworzymy, które określają nasze istnienie długo po opuszczeniu tego świata. Ostatecznie nasza reputacja nadal rezonuje, służąc jako nasz trwały ślad w społeczeństwie.