Cytat z „The Time Keeper” Mitcha Alboma mówi o pustki, która może towarzyszyć rozległym pozyskiwaniu materiału. Sugeruje to, że gdy dana osoba jest w stanie uzyskać wszystko, czego pragnie, może ostatecznie znaleźć niewielką radość lub spełnienie tych rzeczy. Ta realizacja podkreśla paradoks obfitości, w którym niekończąca się dążenie do większej liczby może prowadzić do niezadowolenia, a nie szczęścia.

Ten sentyment zachęca czytelników do rozważenia wartości umiaru i znaczenia doceniania tego, co się ma, a nie ciągłe dążenie do większej liczby. Prawdziwa satysfakcja może nie wynikać z posiadania wszystkiego, ale z zrozumienia znaczenia naszych relacji i doświadczeń, których nie można zmierzyć samym bogactwem materialnym.