Z perspektywy Randy Alcorn obfitość nie jest przeznaczona do osobistego luksusu, ale raczej do obsługi innych. Podkreśla, że ​​zasoby i bogactwo powierzone jednostkom są narzędziami do wspierania społeczności i wsparcia, podkreślając odpowiedzialność za używanie własnych błogosławieństw z korzyścią dla innych.

Alcorn sugeruje, że prawdziwe zarządzanie polega na przekierowaniu skupienia się od zysku osobistego do boskiego celu. Zamiast gromadzić bogactwa dla siebie, celem powinno być przyczynienie się do większego dobra i pomóc w ustaleniu bardziej znaczącego dziedzictwa w dostosowywaniu się do intencji Boga dla ludzkości.