Po tym wszystkim, co mężczyźni zrobili kobietom i dzieciom i każdej innej bezbronnej rzeczy na tej planecie, nadszedł czas, aby nie tylko każdy obraz, ale każdy utwór muzyczny, każdy posąg, każda sztuka, każdy wiersz i książka, którą tworzy mężczyzna, powinien Powiedz tylko to: „Jesteśmy zbyt okropni dla tego miłego miejsca. Poddajemy się. Zrezygnowaliśmy. Koniec!
(After all that men have done to the women and children and every other defenseless thing on this planet, it is time that not just every painting, but every piece of music, every statue, every play, every poem and book a man creates, should say only this: 'We are much too horrible for this nice place. We give up. We quit. The End!)
Cytat z książki Kurta Vonnegut Jr. „BlueBeard” odzwierciedla głębokie poczucie wyrzutów sumienia dla złego traktowania przez ludzkość istot wrażliwych, zwłaszcza kobiet i dzieci. Sugeruje to, że działania mężczyzn były tak szkodliwe, że wszystkie formy ekspresji artystycznej powinny uznać tę wykroczenie. Cytat służy jako wezwanie do rozliczalności i uznania bólu wyrządzonego przez tych, którzy nie mogą się bronić. Oznacza to potrzebę ponownego oceny tego, w jaki sposób ludzie przyczyniają się do społeczeństwa poprzez sztukę i literaturę.
Ten lament podkreśla zbiorową awarię i pilną potrzebę zmian. Zamiast świętować kreatywność, cytat sugeruje, że cała sztuka powinna przekazać przesłanie poddania się i refleksji na temat wyrządzonej krzywdy. Sugeruje to, że artyści, zwłaszcza ludzie, powinni skonfrontować konsekwencje swoich działań i większe zagadnienia społeczne. Ostatecznie wezwanie do działania dotyczy głębszego zrozumienia wpływu ludzkości oraz zobowiązania do rozwiązania i zmiany wyrządzonych szkód.