Po tym, jak Izraelici bezpiecznie przekroczyli Morze Czerwone, Egipcjanie ścigali je i utonęli. Bożym aniołom chcieli świętować śmierć wroga. Bog widział to i się zdenerwował. W istocie powiedział: „Przestań świętować. Bo to też były moje dzieci. Co o tym myślisz? Nauczyciel pyta nas. Niektóre inne odpowiedzi. Ale wiem, co myślę. Myślę, że po raz pierwszy usłyszałem, że Bóg może pokochać wroga, a także my.
(After the Israelites safely crossed the Red Sea, the Egyptians chased after them and were drowned. God's angels wanted to celebrate the enemy's demise.God saw this and grew angry. He said, in essence, 'Stop celebrating. For those were my children,too. What do you think of that? the teacher asks us.Someone else answers. But I know what I think. I think it is the first time I've heard that God might love the enemy as well as us.)
Po tym, jak Izraelici przekroczyli Morze Czerwone, ich egipscy prześladowcy spotkali swój koniec w wodach. Gdy anioły Boży zaczęli się radować z upadku Egipcjan, Bóg wyraził swoją dezaprobatę, przypominając im, że Egipcjanie są także jego dziećmi. Ten moment podkreśla złożone zrozumienie boskiej miłości i współczucia, ilustrując, że nawet tych uważanych wrogów są przyjęci przez łaskę Boga.
To objawienie kwestionuje konwencjonalne poglądy zwycięstwa i kary, sugerując, że miłość Boża wykracza poza jego wybrany lud. Dyskusja skłania do głębszej refleksji na temat natury Boskiego Współczucia i zachęca nas do ponownego rozważenia naszych uczuć wobec tych, których uważamy za przeciwników. Uczy, że miłość i empatia powinny obejmować wszystkie, w tym te, które możemy postrzegać jako przeciwników.