Alex, pijany lub trzeźwy, nie rozróżniał się między godzinami dnia i nocy, ani operacje, które znał tak dobrze, ponieważ nie było nocy i dnia, w których dotyczyła jego pracy. W biurach było tylko płaskie światło fluorescencyjnych rur, które nigdy się nie zamknęły.
(Alex, drunk or sober, made no distinction between the hours of day and night, nor did the operations he knew so well, for there was no night and day where his work was concerned. There was only the flat light of fluorescent tubes in offices that never closed.)
W „The Bourne Supremacy” Roberta Ludluma ”postać Alex demonstruje niezachwiane zaangażowanie w swoją pracę, pokazując, że jest on nieświadomy upływu czasu, niezależnie od tego, czy jest pod wpływem, czy nie. Pojęcie nocy i dnia zanika w jego świecie, podkreślając intensywność i nieustępliwość jego działań.
Narracja podkreśla sztuczną naturę jego środowiska, charakteryzującego się zimnym, stałym blaskiem fluorescencyjnego oświetlenia w zawsze otwartych biurach. To ustawienie odzwierciedla psychologiczne żniwo jego pracy, w której normalność i rutyna są zakłócane przez wieczystą aktywność i wymagania.
