W swojej książce „Pięć osób, które spotykasz w niebie”, Mitch Albom przedstawia ideę, że wszyscy rodzice nieumyślnie powodują pewną krzywdę swoim dzieciom. Ta perspektywa sugeruje, że pomimo najlepszych intencji rodzica, złożoność życia i osobiste ograniczenia prowadzą do błędów, które mogą wpływać na rozwój dziecka i samopoczucie emocjonalne. Podkreśla nieuchronność niedoskonałości w rodzicielstwie i wpływ tych niedoskonałości na związek rodzic-dziecko.

Ten cytat rezonuje z wieloma, ponieważ podkreśla uniwersalną prawdę, że żaden rodzic nie jest bezbłędny. Służy jako przypomnienie, że chociaż miłość i opieka są podstawowymi aspektami rodzicielstwa, dziedzictwo działań rodzicielskich - zarówno pozytywne i negatywne - zachowuje doświadczenie dziecka. Ostatecznie uznanie tej nieodłącznej wady pozwala na głębsze zrozumienie relacji międzyludzkich oraz potencjał leczenia i wzrostu pomimo wcześniejszych szkód.