I zaczęła płakać, upuszczając głowę na przedramiona i kołysząc się do tyłu i do przodu w tym ciekawym ruchu, który jest być może podświadomą próbą naśladowania ruchu, który przynosi komfort małym dziecku. Że powinniśmy w momentach smutku, starać się powrócić do czasów, w których surowość świata mogłaby zostać porzucona przez zwykłe zapewnienia naszych rodziców; że powinniśmy to zrobić…


(And she began to weep, dropping her head onto her forearms and rocking backwards and forwards in that curious motion that is perhaps a subconscious attempt to mimic the movement that brings comfort to a tiny baby. That we should in moments of sorrow seek to return to a time when the harshness of the world could be forfended by the simple reassurances of our parents; that we should do that …)

(0 Recenzje)

W przejmującym momencie postać jest przytłoczona smutkiem, prowadząc ją do płaczu i szukania pocieszenia w dziecinny sposób. Pochyla głowę na przedramionach i kołysze się tam iz powrotem, zachowanie przypomina, jak niemowlęta znajdują ukojenie. Odzwierciedla to głębokie ludzkie pragnienie ucieczki od złożoności i bólów dorosłości, tęsknota za bezpieczeństwem kiedyś w ramionach opiekuńczych rodziców.

Autor bada temat powrotu do prostszego, bardziej niewinnego czasu w momentach żalu. Takie działania stanowią formę uzdrawiania emocjonalnego, sugerując, że w naszych najciemniejszych czasach instynktownie sięgamy po komfort, który kiedyś był łatwo dostępny w dzieciństwie. To ilustruje naszą wewnętrzną potrzebę zapewnienia wśród wyzwań życiowych.

Page views
98
Aktualizacja
styczeń 23, 2025

Rate the Quote

Dodaj komentarz i recenzję

Opinie użytkowników

Na podstawie 0 recenzji
5 Gwiazdka
0
4 Gwiazdka
0
3 Gwiazdka
0
2 Gwiazdka
0
1 Gwiazdka
0
Dodaj komentarz i recenzję
Nigdy nie udostępnimy Twojego adresu e-mail nikomu innemu.