Wszystko, wszystkie te wspaniałe rzeczy, wydarzyły się tak daleko-lub tak wydawało się wówczas {Mma Ramotswe}. Świat został wydawany tak, jakby należał do innych ludzi-do tych, którzy mieszkali w odległych krajach, które były tak różne od Botswany; To było zanim ludzie nauczyli się twierdzić, że świat też był ich, że to, co wydarzyło się w Botswanie, było równie ważne i cenne, jak to, co wydarzyło się gdziekolwiek indziej.
(Everything, all those great things, had happened so far away--or so it seemed to {Mma Ramotswe} at the time. The world was made to sound as if it belonged to other people--to those who lived in distant countries that were so different from Botswana; that was before people had learned to assert that the world was theirs too, that what happened in Botswana was every bit as important, and valuable, as what happened anywhere else.)
MMA Ramotswe zastanawia się nad swoimi wcześniejszymi doświadczeniami, czując, jakby znaczące wydarzenia miały miejsce daleko od jej domu w Botswanie. Uważa świat jako zdominowany przez osoby na odległych ziemiach, co sugeruje, że ich głosy i historie przyćmiają narracje własnego kraju. Odległość sprawia, że kwestionuje znaczenie i wartość wydarzeń w Botswanie w porównaniu z bardziej uznanymi wydarzeniami na całym świecie.
nastąpiła jednak zmiana, w której ludzie zaczęli potwierdzać swoją tożsamość i domagać się swojego prawowitego miejsca w globalnej rozmowie. Uznają, że wydarzenia w Botswanie są równie znaczące, pokazując znaczenie lokalnych historii i doświadczeń. Ta realizacja stanowi punkt zwrotny w tym, jak jednostki postrzegają swój własny wkład w świat, wzmacniając pogląd, że każde miejsce ma swoją wyjątkową i cenną historię.