W „The Cat Inside” William S. Burroughs zastanawia się nad ponadczasowym zachowaniem kotów, szczególnie ich spokojnej rutyny pielęgnacji po jedzeniu. Rytuał ten został przekazany przez pokolenia i ilustruje głębokie połączenie z ich instynktami. Koty wydają się rozwijać równowagę między niezależnością a udomowieniem, podkreślając ich praktyczny charakter i preferencje dla ludzi dostarczających posiłki.

Burroughs sugeruje ponadto, że wśród kotów istnieje historyczna rozbieżność; Niektórzy przyjęli udomowienie, podczas gdy inni utrzymywali swoją dziką przyrodę. Ta obserwacja ujawnia złożoność kotów jako towarzyszy, jak i niezależne stworzenia ukształtowane przez ich ewolucyjną podróż z ludźmi.