Są też moje koty, zaangażowane w rytuał, który sięga tysięcy lat, leżąc spokojnie po posiłku. Praktyczne zwierzęta, wolą, aby inne dostarczały pokarm ... niektóre z nich tak. Musiał istnieć podział między kotami, które zaakceptowały udomowienie, a tymi, którzy tego nie zrobili.
(And there are my cats, engaged in a ritual that goes back thousands of years, tranquilly licking themselves after the meal. Practical animals, they prefer to have others provide the food ... some of them do. There must have been a split between the cats who accepted domestication and those who did not.)
W „The Cat Inside” William S. Burroughs zastanawia się nad ponadczasowym zachowaniem kotów, szczególnie ich spokojnej rutyny pielęgnacji po jedzeniu. Rytuał ten został przekazany przez pokolenia i ilustruje głębokie połączenie z ich instynktami. Koty wydają się rozwijać równowagę między niezależnością a udomowieniem, podkreślając ich praktyczny charakter i preferencje dla ludzi dostarczających posiłki.
Burroughs sugeruje ponadto, że wśród kotów istnieje historyczna rozbieżność; Niektórzy przyjęli udomowienie, podczas gdy inni utrzymywali swoją dziką przyrodę. Ta obserwacja ujawnia złożoność kotów jako towarzyszy, jak i niezależne stworzenia ukształtowane przez ich ewolucyjną podróż z ludźmi.