William S. Burroughs sugeruje, że udomowienie kotów powstało w Egipcie, gdzie ich obecność była powiązana z przechowywaniem ziarna, które przyciągało gryzonie. Mimo to zwraca uwagę, że nie ma dowodów sugerujących, że ten sam proces miał miejsce w kulturze Majów, pomimo obecności dzikich kotów. Ten pogląd na udomowienie kota nie w pełni uchwyci złożoności ich relacji z ludźmi.
Burroughs twierdzi, że koty powinny być postrzegane nie tylko jako praktyczne kontrolery gryzoni, ponieważ inne zwierzęta wykonują to zadanie bardziej skutecznie. Zamiast tego proponuje, aby koty historycznie odegrały rolę psychicznych towarzyszy lub znajomych, sugerując, że ich głównym celem zawsze było zapewnienie ludzi emocjonalnych i duchowych ludziom, a nie tylko kontrola szkodników.