W „The Time Keeper” Dor zostaje więźniem własnego stworzenia: czas. Kiedy słyszy pragnienia innych, którzy pragną tego więcej, nieumyślnie zaczyna wypełniać swoje wyrok, naznaczony opłatami obsesji. Ludzie wokół niego są pochłonięci ich pragnieniem posiadania czasu, ilustrując ich ciągłe ściganie od esencji życia i w złożoną ciemność ukształtowaną przez własne pragnienia.

Podczas gdy Dor doświadcza czasu inaczej, pośpiech, który obserwuje w innych, podkreśla uniwersalną walkę. Wszyscy inni wydają się przytłoczeni, ścigając się z zegarem, podczas gdy zastanawia się nad głębszymi implikacjami tego nieustannego pościgu. Jego podróż pokazuje, w jaki sposób pragnienie więcej czasu może prowadzić do odłączenia się od obecnej radości, podkreślając, że esencję życia powinna być ceniona, a nie bez końca poszukiwana.