Jak zauważył Adam Gopnik w New Yorker, „sztuka postmodernistyczna jest przede wszystkim sztuką post-audience”. W
(As Adam Gopnik remarked in The New Yorker, "Post-modernist art is, above all, post-audience art." In)
W „Art & Fear: Obserwacje na temat niebezpieczeństw (i nagród) sztuki” David Bayles omawia ewoluującą naturę sztuki w kontekście postmodernistycznym. Zastanawia się nad tym, jak sztuka współczesna często odchodzi od tradycyjnej publiczności, zamiast tego koncentrując się na osobistej ekspresji i koncepcjach, a nie masowym uroku. Ta zmiana zmienia relacje Stwórcy z ich pracą i zamierzoną publicznością, co prowadzi do bardziej introspektywnego procesu tworzenia sztuki.
Bayles wzmacnia ideę, że, jak zauważa Adam Gopnik w New Yorker, sztuka postmodernistyczna charakteryzuje się oderwaniem konwencjonalnej publiczności. Ta forma sztuki priorytetowo traktuje indywidualną interpretację i wizję artysty w zakresie wspólnego zrozumienia, co czyni go mniejszym rozrywką widzów, a więcej o odkrywaniu głębszych tematów. Ta perspektywa zaprasza artystów do konfrontacji z ich lękami i motywacjami, podkreślając wewnętrzne nagrody stworzenia poza publicznym odbiorem.