Jak zauważył C. S. Lewis, nie chodzi o to, że nasze pragnienia są zbyt silne {tak, jak miałby to stoicyzm}, ale że są zbyt słabe. 3 Ironią naszego życia jest to, że domagamy się efemerycznej, chwilowej chwały tego zanikającego wieku, zbyt łatwo rozbawionego i uwiedzenia przez trywialne, gdy zostaje nam przekazana ostateczna radość.
(As C. S. Lewis pointed out, it is not that our desires are too strong {as Stoicism would have it}, but that they are too weak. 3 The irony of our lives is that we demand the ephemeral, momentary glories of this fading age, too easily amused and seduced by the trivial, when ultimate joy is held out to us.)
W „Place for Swaleness” Michael S. Horton twierdzi, że nasze pragnienia nie są zbyt intensywne; Są raczej niewystarczająco silni. Ta perspektywa kontrastuje ze stoicyzmem, co sugeruje, że nasze pragnienia powinny zostać wyciszone. Horton podkreśla ironię współczesnego życia, w którym często dążymy do ulotnych przyjemności i powierzchownych osiągnięć, rozpraszania trywialnych zajęć.
Podkreśla, że dostępna jest nam prawdziwa i trwająca radość, ale często pomijamy ją na korzyść tymczasowych satysfakcji. Odzwierciedla to szerszy komentarz na temat kondycji ludzkiej, zachęcając do przeniesienia efemerycznych przysmaków na głębszy, bardziej satysfakcjonujący cel.