W tym fragmencie z „ptaków” Sebastiana Faulsa bohater napotyka niepokojącą scenę, w której grupa mężczyzn kopie ogromną dziurę. Początkowo zdezorientowany cel ich porodu szybko zdaje sobie sprawę, że przygotowują masowy grób. To objawienie wywołuje poczucie strachu i smutku, ponieważ uznaje ponurą rzeczywistość, która przede wszystkim leży dla tych ludzi.

Atmosfera dramatycznie zmienia się, gdy mężczyźni, którzy wcześniej śpiewali, nagle milczą po konfrontacji z ponurą rzeczywistością swojej sytuacji. Żywy dźwięk ich piosenek zastępuje nawiedzająca obecność natury, podkreślając utratę nadziei i surowość wojny. Ten moment zawiera ponure tematy śmiertelności i wpływ konfliktu na ludzkie życie.