Piękno może być plagą i pamiętać, że ostatecznie wygląda na wyblakłe, ale piękno w niej było na zawsze. Lubiła to słyszeć. Miał w sobie pierścień prawdy.
(beauty could be a scourge, and to remember that looks faded eventually, but the beauty inside her was for ever. She had liked hearing that. It had the ring of truth to it.)
Cytat bada dualizm piękna, sugerując, że chociaż wygląd zewnętrzny może być zwodniczy i ulotny, prawdziwe wewnętrzne piękno jest trwałe. Ta perspektywa promuje ideę, że wycenianie charakteru i życzliwości jest znacznie bardziej znaczące niż atrakcyjność fizyczna.
Bohater znajduje ukojenie w tej mądrości, doceniając pogląd, że prawdziwe piękno pochodzi od wewnątrz, rezonując z głębokim poczuciem prawdy. Służy jako przypomnienie, że w miarę upływu czasu i wygląda na zmniejszanie się, cechy definiujące wartość osoby pozostają wieczne.