Ponieważ nawet nie byłem już zły. Część mnie nawet nie obchodziła, że mówił o mnie, ponieważ byłem o nim. To była ludzka natura-jakaś miałeś się wymyślić? Czasami potrzebowałeś tablicy dźwiękowej, a jeśli potrzebujesz się zabrzmieć, była osoba…
(Because I wasn't even angry anymore. A part of me didn't even care that he'd been talking about me because I had been about him. That was human nature-how else were you supposed to figure stuff out? Sometimes you needed a sounding board, and if the thing you needed to sound off on was a person…)
Narrator zastanawia się nad chwilą realizacji, czując się obojętny, a nie zły na dyskusję przez kogoś innego. Wskazuje to na poziom dojrzałości emocjonalnej, w którym skupienie jest przesuwane z działań innych na własne myśli i uczucia. Wewnętrzny konflikt troski o to, co mówią o tobie inni w porównaniu z bardziej zainteresowani własnymi doświadczeniami.
Ludzka natura często polega na dzieleniu się nawzajem myśli, aby zyskać perspektywę, a narrator uznaje to za niezbędną część zrozumienia relacji. Ten fragment podkreśla znaczenie komunikacji i rolę, jaką odgrywa w rozwoju osobistym i odkryciu, sugerując, że refleksja nad innymi może czasami prowadzić do większych informacji o sobie.