„Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, są skazani na jej powtórzenie”, mówi się, ale być może lepiej. Może to jedyna rzecz, która jest dobra; zapomnieć.
("Those who do not remember the past are condemned to repeat it," it is said, but perhaps it is better. Maybe that's the only thing that's good; to forget.)
W książce Philipa K. Dicka „Android and Human”, cytat podkreśla napięcie między pamięcią a zapominaniem. Sugeruje to, że chociaż zapamiętywanie błędów z przeszłości ma kluczowe znaczenie dla ich powtarzania, może istnieć przypadek korzyści z zapomnienia. Zapominanie może pozwolić jednostkom odejść od bolesnych doświadczeń i zacząć od nowa bez ciężaru przeszłych niepowodzeń.
Ta perspektywa rodzi pytania o wartość wspomnień w kształtowaniu naszej tożsamości i działań. Podczas gdy historia służy jako przewodnik, możliwość zapomnienia może również zapewnić formę wyzwolenia. W świecie pełnym bolesnych wspomnień zdolność do puszczenia może być postrzegana jako niezbędny aspekt ludzkiego doświadczenia.