Ale nigdy jej nie widziałem w ten sposób. Nigdy nie znałem jej jako Pauline, imienia, które rodzice nadał jej, ani jako Posey, imię jej przyjaciele; Tylko jako mama, imię, które jej podałem. Widziałem ją tylko, jak nosi obiad do stołu z rękawiczkami kuchennymi lub przejmując nas do kręgielni.
(But I had never seen her that way. I had never known her as Pauline, the name he parents had given her, or as Posey, the name her friends had given her; only as Mom, the name I had given her. I could only see her carrying dinner to the table with kitchen mitts, or carpooling us to the bowling alley.)
Narrator zastanawia się nad ich relacją z matką, wyrażając poczucie objawienia o swojej tożsamości. Zdają sobie sprawę, że widzieli ją tylko przez obiektyw własnych doświadczeń, jako „mamę”, nie uznając innych nazwisk i ról, które pełniła. To ograniczenie percepcji podkreśla brak zrozumienia narratora jej indywidualności poza macierzyństwem.
To uznanie pogłębia uznanie narratora dla ich matki, ujawniając złożoność jej postaci. Pamiętają ją nie tylko jako opiekuna, ale także jako osoba z własnym życiem i związkami, sugerując, że rodzic ma znacznie więcej niż ich rola w rodzinie. Ten moment służy jako przejmujące przypomnienie wieloaspektowej natury relacji osobistych i znaczenia widzenia bliskich w całości.